We worden tegenwoordig uitgedaagd om voortdurend onze grenzen te verleggen. Om uit onze 'comfort zone' te komen. Dat is ook goed, zo ontwikkelen we ons.
Maar het kost ook energie. En als je weken, maanden achter elkaar je grenzen verlegt kan de rek er wel eens uit raken.
Voor natuurlijke groei is daarom een afwisseling nodig van grenzen verleggen en periodes van consolidatie, van binnen je (nieuwe) grenzen blijven, van rust.
Voor mij was het afgelopen halfjaar, met het lanceren van het Verschilmakersprogramma, en het uitbouwen van Marcel Fuchs, training en coaching, een tijd van voortdurend op of net over mijn grens werken. Dat ging ik merken. De signalen zijn altijd heel helder, en meestal dezelfde. Eerst merken dat ik snel chagrijnig werd van onbeduidende voorvallen. Dan momenten dat ik helemaal niet meer wist wat ik twee minuten geleden ook al weer aan het doen was. En dan een lichte pijn op de borst, waarvan de huisarts me verzekerd heeft dat het niets met mijn hart maar alles met gestrest ademhalen te maken heeft.
Tijd voor een rustmoment. Een wandelvakantie in de Franse Mercantour met mijn geliefde was precies wat ik nodig had. Frisse berglucht, weidse vergezichten, tienduizend keer per dag stevig je voeten op de grond zetten, je hoofd leegmaken, oog in oog staan met gemzen, steenbokken en Alpenmarmotten. Een fantastische aanrader!
Om vanaf nu weer rustig de draad op te pakken.
