Marcel Fuchs, training en coaching gaat Kerst en Oud en Nieuw vieren.
Ik ben er trots op dat ik er in dit jaar echt voor gekozen heb om mijn eigen verhaal te gaan brengen. Dat ik merk dat dit verhaal van een vaag idee steeds duidelijker is geworden en dat het mensen aanspreekt.
Ik ben enorm dankbaar voor alle reacties, de morele steun, de gezelligheid, de complimenten, de kritische geluiden, het meedenken, van vrienden, klanten, relaties.
En ik ben heel benieuwd naar de ervaringen van anderen in 2010.
Waar ben jij trots op, of dankbaar voor?
Waar geloof jij echt in?
Ik wens iedereen mooie feestdagen en een fijn 2011.
vrijdag 24 december 2010
maandag 13 december 2010
Rara, wie ben ik?
De naam waarmee mensen in een bepaalde tijd worden aangeduid door media, politici (en ook door henzelf) zegt veel over het mensbeeld van die tijd.
In de Romeinse tijd zei men 'Romanus' (Romein), ofwel: ik ben een trots en plichtsgetrouw lid van een hard en machtig volk.
Tijdens de Franse revolutie: 'Citoyen' (burger), ofwel: ik ben een gelijke in een tijd zonder klassenverschillen.
Onder de communistische regimes: 'Kameraad', ofwel: ik strijd met anderen voor de goede zaak.
En wat zijn wij nu in Nederland?
Op politiek gevoelige momenten wordt 'de kiezer' zo vaak gebruikt dat het gaat klinken als: ik ben een rood potlood op pootjes.
Maar het meest populair is het wel om mensen uit te schelden voor 'de consument'. Dat zou dus mijn reden van bestaan zijn: ik consumeer. Nieuwe auto's, nieuwe onbegrijpelijke financiële producten, geluk in poedervorm, we zitten kennelijk te wachten tot iemand het voor ons produceert, en zodra dat gebeurt bestaat onze bijdrage eruit dat we er met zijn allen tegelijk voor naar de winkel hollen.
Ik zie het toch liever anders. Wanneer staat de nieuwe generatie op die dat passieve label nu eens afwerpt? Die weer beseft dat ze naast individu ook deel van een gemeenschap zijn? Die dingen van waarde aan de wereld toe gaat voegen? 'Bijdrager', dat zou wel een mooie aanspreekvorm zijn.
In de Romeinse tijd zei men 'Romanus' (Romein), ofwel: ik ben een trots en plichtsgetrouw lid van een hard en machtig volk.
Tijdens de Franse revolutie: 'Citoyen' (burger), ofwel: ik ben een gelijke in een tijd zonder klassenverschillen.
Onder de communistische regimes: 'Kameraad', ofwel: ik strijd met anderen voor de goede zaak.
En wat zijn wij nu in Nederland?
Op politiek gevoelige momenten wordt 'de kiezer' zo vaak gebruikt dat het gaat klinken als: ik ben een rood potlood op pootjes.
Maar het meest populair is het wel om mensen uit te schelden voor 'de consument'. Dat zou dus mijn reden van bestaan zijn: ik consumeer. Nieuwe auto's, nieuwe onbegrijpelijke financiële producten, geluk in poedervorm, we zitten kennelijk te wachten tot iemand het voor ons produceert, en zodra dat gebeurt bestaat onze bijdrage eruit dat we er met zijn allen tegelijk voor naar de winkel hollen.
Ik zie het toch liever anders. Wanneer staat de nieuwe generatie op die dat passieve label nu eens afwerpt? Die weer beseft dat ze naast individu ook deel van een gemeenschap zijn? Die dingen van waarde aan de wereld toe gaat voegen? 'Bijdrager', dat zou wel een mooie aanspreekvorm zijn.
woensdag 1 december 2010
Leiderschap: een geweldige video
Hij werd laatst zelfs bij De Wereld Draait Door genoemd: een van mijn favoriete sites, TED (www.ted.com). Korte video's van maximaal twintig minuten door bekende en soms iets minder bekende mensen die echt iets belangrijks te vertellen hebben.
En een van mijn absolute favorieten op TED is deze: de Israëlische dirigent Itay Talgam spreekt over leiderschap aan de hand van briljante muziekfragmenten. Inclusief de onvergetelijke Carlos Kleiber. Kijken!
En een van mijn absolute favorieten op TED is deze: de Israëlische dirigent Itay Talgam spreekt over leiderschap aan de hand van briljante muziekfragmenten. Inclusief de onvergetelijke Carlos Kleiber. Kijken!
Abonneren op:
Posts (Atom)
