Sinterklaas

Vreemdste TV-moment van vorige week: de reacties nadat Johan Nijenhuis in DWDD bezwaar maakte tegen de moordlustige Sinterklaas-poster van Dick Maas. Kern van zijn betoog: ik wil niet dat mijn kinderen daar in de openbare ruimte mee geconfronteerd worden.
De beer was los: Nijenhuis werd neergezet als een niet serieus te nemen figuur uit de jaren ’50. Wat een kul, moet kunnen, maar verder ben je best een aardige jongen hoor, Johan.
Misschien een mediastorm in een glas water, maar volgens mij gaat het over meer. De hang naar jaren-'50-knusheid kom je vaker tegen: de tijd waarin we gezamenlijk de schouders eronder zetten, en er nog geen veiligheidsproblemen en wachtrijen in de zorg waren. De populariteit van Pim Fortuijn dreef er mede op, en ook in Wilders’ verhalen over Henk en Ingrid, het ‘afspraak is afspraak’ van het kabinet, en de gezamenlijkheidsgedachte van de linkse partijen tref je het aan.
Nijenhuis geeft stem aan een behoefte van veel mensen: een leefomgeving waarin je niet iedere avond je kinderen hoeft te troosten om wat ze buiten zijn tegengekomen. En tegelijkertijd blijkt uit de reacties hoe we hartstochtelijk hangen aan alles wat dat knusse gevoel juist bedreigt. Zoals het vermeende recht op kwetsen en beledigen, de focus op het eigenbelang, en uithollen van de rol van de vertrouwde overheidsdienders.
We willen het zoet van toen, maar niet het zuur. Dat is een van de grote paradoxen van deze tijd.

Op de dag dat het nieuwe kabinet aantrad ...

... worstelde ik me de trein uit tegen een stroom mensen die zich, met de blik omlaag achter hun voorganger aan, al naar binnen wurmden.
... mocht ik eerst twee fietsen wegslepen die bijna boven op de mijne waren geplaatst, terwijl vijftig meter verderop meer dan genoeg vrije rekken waren.
... mocht ik bijna de stoep op voor een jongetje dat in een Mercedes pontificaal aan de verkeerde kant van de weg reed.
... trof ik een stapel lege plastic etensverpakkingen aan op het elektriciteitskastje naast mijn voordeur.
... vroeg ik me af wat nu werkelijk de issues zijn waar 'de burger' last van heeft ... en wie daar nou iets aan moet doen.

Nieuwe voeding voor de blog.

Al een tijd sinds de laatste post. Dat gaat veranderen. De komende weken gaan hier meer dingen verschijnen. Kleine dingen die me zijn opgevallen. Of die gewoon vermakelijk zijn.

Als zelfstandige in economisch zwaar weer denk ik een enkele keer: waar ben ik aan begonnen? Dan is het goed om af en toe iets relativerends te zien.

"So you thought your job was tough!?"
http://www.youtube.com/watch?v=V4IFYWkmwfk

All the best, Marcel