Direct taalgebruik, het is helemaal in. Politici krijgen er prijzen voor, op straat sloven we ons uit om onze mening over onze medemens vooral direct te verwoorden. Direct is duidelijk, vinden veel mensen. En wie tegen de botheid is waarmee dat gepaard gaat, die praat met meel in de mond. Of niet?
Een klein voorbeeld:
Ik liep door een winkel. In een van de paden stond een vrouw met een kinderwagen met baby. In het stukje pad dat nog vrij was stond haar iets oudere dochter geïnteresseerd naar de schappen te kijken.
De vrouw zag dat ik er niet langs kon. Nog voor ik iets kon zeggen draaide ze zich naar haar dochter en zei: 'Hé, schuif eens een eind op met je dikke reet.'
Waar het me even niet om gaat is of dit aardig is of niet. En of ze niet beter zelf aan de kant had kunnen gaan. Wat ik me afvroeg: hoe duidelijk is dat directe taalgebruik nu?
Als ik even in het hoofd van dat kind kruip komen er vooral heel veel vragen in mij op. Waarom moet ik een eind opschuiven? Waarheen? Hoe ver? En vooral: vindt mama nu echt dat ik een dikke reet heb? Niet echt het soort denkprocessen dat snel tot effectieve actie leidt.
Waarom niet gewoon: 'Sanne, kom eens bij mama, dan kan die meneer erlangs.'
Heel vriendelijk, heel duidelijk, heel effectief.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Als ik zo'n voorbeeld van direct taalgebruik hoor dan ga ik altijd een beetje dood. De wetenschap heeft bewezen dat de woorden die we denken en spreken onze realiteit scheppen. Jammer dus dat direct en vooral hard direct taalgebruik ook een idioot harde maatschappij schept.
Ik ben het met je voorbeeld van een vriendelijker taalgebruik eens.
Ten eerste doe je je kind minder pijn waardoor ze ten tweede effectiever zullen zijn omdat ze zich meer welkom voelen in dit leven.
Een reactie posten