Na leidinggeven met paarden of honden nu ook maar 'samenwerken met ganzen'? Niet echt. Maar de gebeurtenissen in de Noordersingel in Rotterdam dit voorjaar deden me wel sterk denken aan Covey's principes: denk win-win, en zoek de synergie.
Sinds jaar en dag wordt de singel bevolkt door een grote groep ganzen. Niet altijd een onverdeeld genoegen, ze poepen behoorlijk en ze staan tussen de tramrails te grazen tot verdriet van de trambestuurders. Vandaar dat de afgelopen jaren de eieren in de nieuwe nesten geschud werden, zodat er geen nieuwe meer bij kwamen.
Maar dit jaar zijn twee nesten de dans ontsprongen. Eentje van 8 kuikens en een van 4.
Nu is het bij deze ganzen gebruikelijk dat de moeder van het kroost gezelschap krijgt van een aantal andere ganzen die zelf geen jong hebben. Wij bewoners noemen die 'de tantes'. Ook in dit geval was dat zo. En daar deed zich een interessant verschijnsel voor:
De groep van 4 vormde een zeer hechte eenheid. Moeder en de tantes posteerden zich waakzaam rond de kuikens om passerende meeuwen minder kans te geven er een te grijpen (en dat proberen ze regelmatig!) De helft van de kuikens overleefde op die manier de lastige eerste weken.
Bij de groep van 8 gebeurde iets anders. De tantes begonnen moeder naar de kroon te steken. Ze hielden haar weg bij de kuikens, namen zelf haar positie als moeder in. Als je de groep zag zitten, was moeder altijd het verst van de kuikens weg. Maar de tantes waren lakser, minder waakzaam, hun dreiggedrag tegen de meeuwen had iets plichtmatigs. De vorige keer dat ik keek waren er van de 8 kuikens nog maar 2 over. En ook die kan ik nu nergens meer vinden.
Apart om te zien hoe individueel gedrag dat ontstond ten behoeve van het groepsdoel, dat groepsdoel dus ook kan schaden.
Ik ken nog wel een paar teams waar dit een interessante casus zou kunnen zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten