In mijn oktober-nieuwsbrief van vorig jaar (zie hier om die te lezen) had ik het over mensen die zich niet door belemmeringen laten leiden, maar gewoon gaan doen wat ze belangrijk vinden. Een kleurenblinde snooker-biljarter, een admiraal met zeeziekte. Ik zag laatst nog een waanzinnig inspirerend voorbeeld.
Hij heet Thomas Quasthoff en hij is een van de geweldigste klassieke zangers van dit moment. Hij is ook geboren met zware handicaps als gevolg van het medicijn Softenon. Hij is een meter twintig lang en heeft nauwelijks ontwikkelde armen, wat de muziekopleiding ooit reden vond om hem te weigeren: ze wilden dat hun leerlingen ook piano konden spelen.
Nu is hij wereldberoemd. Als je hem dit lied uit Schubert's Winterreise hoort zingen snap je wel waarom.
En alsof dat nog niet genoeg is, is hij de laatste jaren zeer overtuigend jazz-improvisaties aan het zingen (schrik niet, het geluid staat wat harder). Dit geestige clipje met Bobby McFerrin is ook zeer de moeite waard.
Hartverwarmend!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik kom er na lange tijd en na een dag van workshops voorbereiden nu pas toe om je blog over Quasthoff te lezen. en wat ben ik blij dat je die geschreven hebt. Ik had tranen in mijn ogen: wat een fantastische stem heeft die man.
Bedankt Marcel!
Graag gedaan. Hij is goed hè?
Een reactie posten