Oude liefde

Ik heb deze zomer mijn ITIL versie 3 Foundation gehaald.
Nou en, zullen mensen van buiten de ICT misschien zeggen. Maar voor mij is het een bijzonder moment. Jaren heb ik binnen de ICT gewerkt en veel trainingen in de oude ITIL versie 1 en 2 gegeven (voor niet ICT-ers: ITIL is een soort bedrijfskunde voor ICT-organisaties).

Toen ik voor mezelf begon en later het Verschilmakersprogramma opzette raakte die ICT-connectie wat op de achtergrond. Nu is hij weer terug.
Daar zit ook een praktische, economische reden achter. Maar minstens zo belangrijk is dat ik bij het opzetten van het Verschilmakersprogramma tot de ontdekking kwam dat de principes hierin heel erg van toepassing zijn op de wereld van ICT-dienstverlening. Dat besef leidde eerst tot een artikel ("Voorbij ITIL - waarom de hemel van servicemanagement ver weg blijft") in het tijdschrift IT-Infra. En de research voor dat artikel leidde weer tot het besluit om het examen te doen. Met succes!

Het is een beetje als thuiskomen bij je familie na een lange reis. Onwennig. Spannend. En ook leuk en vertrouwd.

Snelheid en stilte

De twee meest van elkaar verschillende Zomergasten-afleveringen ooit, in twee opeenvolgende weken geprogrammeerd.
Lilian Goncalves, de bedachtzame. Erik van Lieshout, de wervelwind. Stilte en snelheid.

Sommigen vonden de aflevering met Goncalves te traag, of hadden gehoopt dat Jelle Brandt Corstius verder door had gevraagd. Maar ik heb genoten van de stiltes, de onuitgesproken verhalen achter de ogen van een bijzondere vrouw, de soms bijna verlegen-flirterige chemie tussen die twee mensen.
Wat nou precies die verschillende omstandigheden waren waardoor in Zuid-Afrika een waarheidscommissie wel opportuun was en in Suriname niet - die vraag had ik wel gesteld willen zien. Maar soms getuigt het niet stellen van een vraag van respect voor zowel de geïnterviewde als voor de loop van het gesprek.

Erik van Lieshout had heel interessante dingen te zeggen over het creatieve proces. Over de rol van eenzaamheid daarin, over wanneer een kunstwerk af is ("wanneer je het eerst drie keer de nek hebt omgedraaid"). De snelheid was veel meer die van de huidige tijd. Met alle onafgemaakte gedachten en hak-op-de-tak-bewegingen die daarbij horen. Net als waarschijnlijk zijn eigen creatieve proces.
En ik merkte dat ik het niet volhield. De snelheid en de chaos. En dat het me ging storen dat interessante gedachten steeds bleven steken in "ja, zo dus".

Ik dacht eerst: het zal de leeftijd wel zijn. Ik schakelde over naar een stukje Lilian Goncalves dat ik nog op de harde schijf had staan. En ik realiseerde me dat die stiltes mij juist heel erg helpen. Om contact te maken met de wereld om mij heen en mijn eigen gedachten.

Zo heeft iedereen zijn eigen proces. Ik denk niet dat dat erg veel met leeftijd te maken heeft. Ik ben per slot pas 44. ;)

Le déjeuner sur l'herbe (anno 2011)

Een van de leukste redenen om in augustus niet op vakantie te zijn is de Dag van de Romantische Muziek in het Euromastpark in Rotterdam.

Niet alleen vanwege de muziek (complete koren die onder de bomen staan te zingen, concertvleugels op kleine podia in het gras). Maar vooral ook omdat Rotterdam zich hier, in tegenstelling tot zijn imago van werkmansoverhemden met opgerolde mouwen, uitleeft in excentrieke uitdossingen van anno 1900. Strooien hoeden, hoepelrokken, tropenhelmen, een compleet grenadiersuniform - op deze dag kan het allemaal niet creatief genoeg. En ook nog picknicken met (toch nog) mooi weer.

Afgelopen zondag genoten. Volgend jaar weer!

Zomerregen: tsjakka?

Ik zal maar met de deur in huis vallen: ik heb een bloedhekel aan regenachtig weer.

Ja ik weet het allemaal, goed voor de grond, voor het gras, boeren zijn blij.

En alles waar je niet blij mee bent is een goede les voor je. Dat vinden sommige mensen tenminste. Is soms ook wel zo. Of dat je je er niets van moet aantrekken, en heel hard 'tsjakka' moet roepen, en gewoon doorgaan. Ja, dat kan ook wel eens handig zijn.

Maar gelukkig ben ik geen tsjakka-trainer. Kan ik er af en toe gewoon rond voor uitkomen dat ik een bloedhekel heb aan regenachtig weer. Bah!

Goed, dat is er ook weer uit. Door met werken.