Een prachtig voorbeeld van een held tegen wil en dank is de hobbit Frodo uit Lord of the Rings. Het is een fraaie vondst van Tolkien om als hoofdpersoon voor de gevaarlijke queeste juist zo'n klein manneke te kiezen dat het liefst in alle rust voor zijn huis een pijpje zit te roken.
Een van de vele mooie scènes uit de film is het moment waarop Frodo zijn taak aanvaardt. Om hem heen ruziën alle dapperen over wat er nu met die vermaledijde ring moet gebeuren en wie dat moet doen. De camera is gericht op Frodo's mentor, de tovenaar Gandalf. En wanneer je op de achtergrond Frodo ziet opstaan, en door het geruzie heen zijn zwakke stem hoort roepen ('Ik zal het doen. Ik zal de ring naar Mordor brengen'), vertrekt het gezicht van Gandalf pijnlijk. 'O jongen, doe het niet,' lijkt hij te denken. En naast alle zorgen over de gevaren waar Frodo aan blootgesteld gaat worden, kun je op dat gezicht ook een enorme bewondering aflezen voor zijn moed.
Helden tegen wil en dank zijn geen geboren helden. Ze kiezen een minder makkelijk pad omdat ze voelen dat ze nu eenmaal niet anders kunnen. Ze zijn misschien wel bang, maar dat maakt hen juist zo moedig als ze toch doen wat hen te doen staat.
Je vindt ze overal. Het kunnen mannen zijn, vrouwen, of kinderen. In het huiselijk leven of in grote organisaties. Allemaal mensen die hun beperkingen en twijfels op de koop toenemen, en een keuze maken omdat ze weten dat dat nu eenmaal het pad is dat ze te gaan hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten