File!

Vandaag zo'n prachtig moment, dat veel zegt over allerlei dingen die tussen mensen gebeuren. Hoe je in systemen afhankelijk van elkaar kunt zijn. Hoe je vast kunt komen te zitten, en dan alleen nog maar naar elkaar wijst zonder het eigen aandeel te nemen.

In een straat bij mij in de buurt stond op de rijbaan in noordelijke richting een vrachtauto op de weg. De auto's die naar het noorden reden konden daar alleen op de andere rijbaan langs. Daar reden echter auto's in zuidelijke richting, en dus moesten ze even wachten.

Die auto's die in zuidelijke richting reden stuitten echter even verderop ook op een vrachtauto op hun rijbaan. Daar konden ze ook alleen via de andere rijbaan langs, waar inmiddels de file in noordelijke richting aan het ontstaan was.

Als op dat moment een paar auto's in de staart van een van de files een eindje achteruit waren gereden, was er voor iedereen ruimte ontstaan. Maar deze automobilisten reden door tot ze bumper aan bumper met hun voorganger stonden, pal naast een van de stilstaande vrachtauto's. Ze keken tevreden om zich heen. Je laat je in de grote stad toch niet van je plek drukken?

En zo stond iedereen stil. En konden enkele tientallen denkende mensen bij elkaar geen andere oplossing vinden dan de aloude claxon.

Het werd een hels kabaal. Het duurde best lang. Het was ook best wel grappig.

Vertrouwen en transparantie

Als je net een auto hebt gekocht zie je dat type overal rondrijden. Als je met een onderwerp bezig bent zie je het steeds in de media terugkomen.

Vertrouwen, ik schreef er al eerder over.

Ik zag onlangs een programma over de gezondheidszorg. Hoe er steeds meer kosten worden gemaakt voor onderzoeken 'voor de zekerheid', omdat patiënten de artsen niet meer op hun woord vertrouwen, en artsen bang zijn voor klachten en tuchtzaken.

Het ging ook over een initiatief waarbij artsen op internet cijfers kregen van patiënten, en dus vergeleken konden worden. Een chronisch patiënt was erg voor die transparantie. Een arts, die zelf uitstekend gescoord had, maakte zich zorgen over de gevolgen van een dergelijke popularity contest.

Ik realiseerde me dat transparantie geen eenduidig begrip is. Het zelf verschaffen van transparantie is een daad van vertrouwen. Vertrouwen in je eigen kwaliteit, vertrouwen dat de ander netjes met die openheid omgaat, en als hij dat niet doet vertrouwen in je eigen vermogen om dat aan te kunnen.
Maar het steeds eisen van transparantie (wat op dit moment in Nederland erg aan de orde is) is juist een daad van groot wantrouwen.

Het gaat er ook niet alleen over wat anderen doen om vertrouwen te kweken. Vertrouwen hebben in anderen is ook iets is waar sommigen meer toe in staat zijn dan anderen. Soms ook heel begrijpelijk, maar in Nederland lijken we daar op dit moment collectief niet zo goed in.