Marcel Fuchs, training en coaching gaat Kerst en Oud en Nieuw vieren.
Ik ben er trots op dat ik er in dit jaar echt voor gekozen heb om mijn eigen verhaal te gaan brengen. Dat ik merk dat dit verhaal van een vaag idee steeds duidelijker is geworden en dat het mensen aanspreekt.
Ik ben enorm dankbaar voor alle reacties, de morele steun, de gezelligheid, de complimenten, de kritische geluiden, het meedenken, van vrienden, klanten, relaties.
En ik ben heel benieuwd naar de ervaringen van anderen in 2010.
Waar ben jij trots op, of dankbaar voor?
Waar geloof jij echt in?
Ik wens iedereen mooie feestdagen en een fijn 2011.
vrijdag 24 december 2010
maandag 13 december 2010
Rara, wie ben ik?
De naam waarmee mensen in een bepaalde tijd worden aangeduid door media, politici (en ook door henzelf) zegt veel over het mensbeeld van die tijd.
In de Romeinse tijd zei men 'Romanus' (Romein), ofwel: ik ben een trots en plichtsgetrouw lid van een hard en machtig volk.
Tijdens de Franse revolutie: 'Citoyen' (burger), ofwel: ik ben een gelijke in een tijd zonder klassenverschillen.
Onder de communistische regimes: 'Kameraad', ofwel: ik strijd met anderen voor de goede zaak.
En wat zijn wij nu in Nederland?
Op politiek gevoelige momenten wordt 'de kiezer' zo vaak gebruikt dat het gaat klinken als: ik ben een rood potlood op pootjes.
Maar het meest populair is het wel om mensen uit te schelden voor 'de consument'. Dat zou dus mijn reden van bestaan zijn: ik consumeer. Nieuwe auto's, nieuwe onbegrijpelijke financiële producten, geluk in poedervorm, we zitten kennelijk te wachten tot iemand het voor ons produceert, en zodra dat gebeurt bestaat onze bijdrage eruit dat we er met zijn allen tegelijk voor naar de winkel hollen.
Ik zie het toch liever anders. Wanneer staat de nieuwe generatie op die dat passieve label nu eens afwerpt? Die weer beseft dat ze naast individu ook deel van een gemeenschap zijn? Die dingen van waarde aan de wereld toe gaat voegen? 'Bijdrager', dat zou wel een mooie aanspreekvorm zijn.
In de Romeinse tijd zei men 'Romanus' (Romein), ofwel: ik ben een trots en plichtsgetrouw lid van een hard en machtig volk.
Tijdens de Franse revolutie: 'Citoyen' (burger), ofwel: ik ben een gelijke in een tijd zonder klassenverschillen.
Onder de communistische regimes: 'Kameraad', ofwel: ik strijd met anderen voor de goede zaak.
En wat zijn wij nu in Nederland?
Op politiek gevoelige momenten wordt 'de kiezer' zo vaak gebruikt dat het gaat klinken als: ik ben een rood potlood op pootjes.
Maar het meest populair is het wel om mensen uit te schelden voor 'de consument'. Dat zou dus mijn reden van bestaan zijn: ik consumeer. Nieuwe auto's, nieuwe onbegrijpelijke financiële producten, geluk in poedervorm, we zitten kennelijk te wachten tot iemand het voor ons produceert, en zodra dat gebeurt bestaat onze bijdrage eruit dat we er met zijn allen tegelijk voor naar de winkel hollen.
Ik zie het toch liever anders. Wanneer staat de nieuwe generatie op die dat passieve label nu eens afwerpt? Die weer beseft dat ze naast individu ook deel van een gemeenschap zijn? Die dingen van waarde aan de wereld toe gaat voegen? 'Bijdrager', dat zou wel een mooie aanspreekvorm zijn.
woensdag 1 december 2010
Leiderschap: een geweldige video
Hij werd laatst zelfs bij De Wereld Draait Door genoemd: een van mijn favoriete sites, TED (www.ted.com). Korte video's van maximaal twintig minuten door bekende en soms iets minder bekende mensen die echt iets belangrijks te vertellen hebben.
En een van mijn absolute favorieten op TED is deze: de Israëlische dirigent Itay Talgam spreekt over leiderschap aan de hand van briljante muziekfragmenten. Inclusief de onvergetelijke Carlos Kleiber. Kijken!
En een van mijn absolute favorieten op TED is deze: de Israëlische dirigent Itay Talgam spreekt over leiderschap aan de hand van briljante muziekfragmenten. Inclusief de onvergetelijke Carlos Kleiber. Kijken!
donderdag 25 november 2010
Alles van waarde ...
De bezuinigingen op cultuur deden weer een aardige discussie oplaaien. Moet de kunst zijn eigen broek ophouden? Met andere woorden: is alleen iets wat geld opbrengt waardevol? Of had Lucebert gelijk toen hij zei dat de waarde juist zit in weerloze dingen?
Een kennis van me en collega-ondernemer schreef ooit een wandelgids, zonder hoop op omzet, gewoon omdat hij het leuk vond. Hij zei dat de meest waardevolle dingen in zijn leven de dingen waren die geen geld opbrachten.
Volgens een oud-hoogleraar die ik ooit interviewde hadden Peters en Waterman in 'In search of excellence' gepleit om professionals 10 procent van hun tijd te laten besteden aan 'bootlegging', het lekker knutselen aan dingen waar niet op gestuurd wordt. Daar kwam innovatie uit voort. Ik heb de oorspronkelijke tekst nog niet kunnen vinden, maar ik vond het een interessante gedachte. Misschien is kunst die geen geld opbrengt ook wel zo'n vorm van innovatie.
Ik schrijf in ieder geval op dit moment een literaire verhalenbundel. Twaalf verhalen waarvan er nu negen af zijn. Kost veel tijd en gaat waarschijnlijk weinig geld opbrengen. Maar ik vind het waardevol. Ik heb deze maand twee van de verhalen naar een tijdschrift gestuurd. Omdat ik ze graag in druk zie, en ze graag aan anderen laat lezen. Ik hou je op de hoogte!
Een kennis van me en collega-ondernemer schreef ooit een wandelgids, zonder hoop op omzet, gewoon omdat hij het leuk vond. Hij zei dat de meest waardevolle dingen in zijn leven de dingen waren die geen geld opbrachten.
Volgens een oud-hoogleraar die ik ooit interviewde hadden Peters en Waterman in 'In search of excellence' gepleit om professionals 10 procent van hun tijd te laten besteden aan 'bootlegging', het lekker knutselen aan dingen waar niet op gestuurd wordt. Daar kwam innovatie uit voort. Ik heb de oorspronkelijke tekst nog niet kunnen vinden, maar ik vond het een interessante gedachte. Misschien is kunst die geen geld opbrengt ook wel zo'n vorm van innovatie.
Ik schrijf in ieder geval op dit moment een literaire verhalenbundel. Twaalf verhalen waarvan er nu negen af zijn. Kost veel tijd en gaat waarschijnlijk weinig geld opbrengen. Maar ik vind het waardevol. Ik heb deze maand twee van de verhalen naar een tijdschrift gestuurd. Omdat ik ze graag in druk zie, en ze graag aan anderen laat lezen. Ik hou je op de hoogte!
maandag 15 november 2010
Grazende schapen en doelen met oogkleppen
De NRC verwees dit weekeind naar een interessant idee van de ecoloog Garrett Hardin dat hij al in 1968 publiceerde in Science. Het heet de 'Tragedy of the commons' (tragedie van de gemeenschappelijke weide).
Op een gemeenschappelijke weide grazen schapen van tien verschillende boeren. Iedere boer wil zo veel mogelijk verdienen. Als hij een extra schaap koopt heeft dat twee effecten:
1) De boer kan meer melk en wol verkopen. Dat is een voordeel voor de boer.
2) Het schaap graast, en dus komt er per schaap minder gras beschikbaar (met uiteindelijk het risico van overbegrazing). Dat is een nadeel voor alle tien boeren samen.
Het voordeel komt volledig ten bate van de boer, en het nadeel deelt hij met de andere negen boeren. Omdat zijn voordeel groter is dan het ééntiende deel van de kosten (en hij weet dat de anderen net zo denken), zal iedere boer geneigd zijn om een extra schaap te kopen (voordat de ander dat doet). Uiteindelijk zullen de totale, gezamenlijk gedragen kosten van een schaap vele malen groter uitpakken dan de opbrengst van de eigenaar, en zal het land zelfs te gronde gaan.
(Zie ook op Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tragedie_van_de_meent)
Het is een verhaal dat vaak gebruikt wordt om iets te zeggen over de effecten van markteconomie, en als argument voor regulering.
Maar bovenal zegt het voor mijn gevoel iets over de noodzaak tot samenwerken, en over hoe belangrijk het is om je eigen doelen te zien in het grotere kader. Wat NLP nogal verwarrend de 'ecologie' van een doel noemt: de effecten (en niet alleen qua milieu) op jezelf en de omgeving.
Daarom is het zo belangrijk om de verbanden en oorzaak-gevolg-relaties in een systeem (zoals een organisatie) te kunnen zien. En als je voor een doel kiest ook bewust voor de consequenties te kiezen.
Op een gemeenschappelijke weide grazen schapen van tien verschillende boeren. Iedere boer wil zo veel mogelijk verdienen. Als hij een extra schaap koopt heeft dat twee effecten:
1) De boer kan meer melk en wol verkopen. Dat is een voordeel voor de boer.
2) Het schaap graast, en dus komt er per schaap minder gras beschikbaar (met uiteindelijk het risico van overbegrazing). Dat is een nadeel voor alle tien boeren samen.
Het voordeel komt volledig ten bate van de boer, en het nadeel deelt hij met de andere negen boeren. Omdat zijn voordeel groter is dan het ééntiende deel van de kosten (en hij weet dat de anderen net zo denken), zal iedere boer geneigd zijn om een extra schaap te kopen (voordat de ander dat doet). Uiteindelijk zullen de totale, gezamenlijk gedragen kosten van een schaap vele malen groter uitpakken dan de opbrengst van de eigenaar, en zal het land zelfs te gronde gaan.
(Zie ook op Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tragedie_van_de_meent)
Het is een verhaal dat vaak gebruikt wordt om iets te zeggen over de effecten van markteconomie, en als argument voor regulering.
Maar bovenal zegt het voor mijn gevoel iets over de noodzaak tot samenwerken, en over hoe belangrijk het is om je eigen doelen te zien in het grotere kader. Wat NLP nogal verwarrend de 'ecologie' van een doel noemt: de effecten (en niet alleen qua milieu) op jezelf en de omgeving.
Daarom is het zo belangrijk om de verbanden en oorzaak-gevolg-relaties in een systeem (zoals een organisatie) te kunnen zien. En als je voor een doel kiest ook bewust voor de consequenties te kiezen.
woensdag 10 november 2010
Hoe word ik geen rat (en daarom juist heel effectief)
Mooi boek gelezen: 'Macht en politiek handelen in organisaties' van Martin Hetebrij. Over middelen om besluitvorming te beinvloeden. Waar anderen (ik denk bv. aan Joep Schrijvers) als het gaat om macht en invloed altijd een beetje gniffelig worden, gaat Martin Hetebrij er zeer terecht van uit dat macht, net als communicatie, effectief én respecteerbaar kan worden ingezet (en dat dat op de lange duur ook beter is). Hoe je macht kunt uitoefenen, anderen inschakelen, en je invloed vergroten.
Met heldere voorbeelden uit de praktijk. Aanrader!
Met heldere voorbeelden uit de praktijk. Aanrader!
maandag 1 november 2010
4e nieuwsbrief en de 'Law of Attraction'
Zoals ik in mijn vierde nieuwsbrief al aangaf ben ik geen fan van al te laks geloof in de 'Law of Attraction', het idee dat positieve gedachten automatisch positieve resultaten oproepen (en dat ten grondslag ligt aan boeken als 'The Secret' en 'Think and grow rich'). Dit fragment van de komische motivational speaker Vinny Verelli geeft aardig aan hoe mensen zichzelf hiermee kunnen misleiden.
Have fun!
Have fun!
maandag 25 oktober 2010
Sinterklaas
Vreemdste TV-moment van vorige week: de reacties nadat Johan Nijenhuis in DWDD bezwaar maakte tegen de moordlustige Sinterklaas-poster van Dick Maas. Kern van zijn betoog: ik wil niet dat mijn kinderen daar in de openbare ruimte mee geconfronteerd worden.
De beer was los: Nijenhuis werd neergezet als een niet serieus te nemen figuur uit de jaren ’50. Wat een kul, moet kunnen, maar verder ben je best een aardige jongen hoor, Johan.
Misschien een mediastorm in een glas water, maar volgens mij gaat het over meer. De hang naar jaren-'50-knusheid kom je vaker tegen: de tijd waarin we gezamenlijk de schouders eronder zetten, en er nog geen veiligheidsproblemen en wachtrijen in de zorg waren. De populariteit van Pim Fortuijn dreef er mede op, en ook in Wilders’ verhalen over Henk en Ingrid, het ‘afspraak is afspraak’ van het kabinet, en de gezamenlijkheidsgedachte van de linkse partijen tref je het aan.
Nijenhuis geeft stem aan een behoefte van veel mensen: een leefomgeving waarin je niet iedere avond je kinderen hoeft te troosten om wat ze buiten zijn tegengekomen. En tegelijkertijd blijkt uit de reacties hoe we hartstochtelijk hangen aan alles wat dat knusse gevoel juist bedreigt. Zoals het vermeende recht op kwetsen en beledigen, de focus op het eigenbelang, en uithollen van de rol van de vertrouwde overheidsdienders.
We willen het zoet van toen, maar niet het zuur. Dat is een van de grote paradoxen van deze tijd.
De beer was los: Nijenhuis werd neergezet als een niet serieus te nemen figuur uit de jaren ’50. Wat een kul, moet kunnen, maar verder ben je best een aardige jongen hoor, Johan.
Misschien een mediastorm in een glas water, maar volgens mij gaat het over meer. De hang naar jaren-'50-knusheid kom je vaker tegen: de tijd waarin we gezamenlijk de schouders eronder zetten, en er nog geen veiligheidsproblemen en wachtrijen in de zorg waren. De populariteit van Pim Fortuijn dreef er mede op, en ook in Wilders’ verhalen over Henk en Ingrid, het ‘afspraak is afspraak’ van het kabinet, en de gezamenlijkheidsgedachte van de linkse partijen tref je het aan.
Nijenhuis geeft stem aan een behoefte van veel mensen: een leefomgeving waarin je niet iedere avond je kinderen hoeft te troosten om wat ze buiten zijn tegengekomen. En tegelijkertijd blijkt uit de reacties hoe we hartstochtelijk hangen aan alles wat dat knusse gevoel juist bedreigt. Zoals het vermeende recht op kwetsen en beledigen, de focus op het eigenbelang, en uithollen van de rol van de vertrouwde overheidsdienders.
We willen het zoet van toen, maar niet het zuur. Dat is een van de grote paradoxen van deze tijd.
woensdag 20 oktober 2010
Op de dag dat het nieuwe kabinet aantrad ...
... worstelde ik me de trein uit tegen een stroom mensen die zich, met de blik omlaag achter hun voorganger aan, al naar binnen wurmden.
... mocht ik eerst twee fietsen wegslepen die bijna boven op de mijne waren geplaatst, terwijl vijftig meter verderop meer dan genoeg vrije rekken waren.
... mocht ik bijna de stoep op voor een jongetje dat in een Mercedes pontificaal aan de verkeerde kant van de weg reed.
... trof ik een stapel lege plastic etensverpakkingen aan op het elektriciteitskastje naast mijn voordeur.
... vroeg ik me af wat nu werkelijk de issues zijn waar 'de burger' last van heeft ... en wie daar nou iets aan moet doen.
... mocht ik eerst twee fietsen wegslepen die bijna boven op de mijne waren geplaatst, terwijl vijftig meter verderop meer dan genoeg vrije rekken waren.
... mocht ik bijna de stoep op voor een jongetje dat in een Mercedes pontificaal aan de verkeerde kant van de weg reed.
... trof ik een stapel lege plastic etensverpakkingen aan op het elektriciteitskastje naast mijn voordeur.
... vroeg ik me af wat nu werkelijk de issues zijn waar 'de burger' last van heeft ... en wie daar nou iets aan moet doen.
maandag 4 oktober 2010
Nieuwe voeding voor de blog.
Al een tijd sinds de laatste post. Dat gaat veranderen. De komende weken gaan hier meer dingen verschijnen. Kleine dingen die me zijn opgevallen. Of die gewoon vermakelijk zijn.
Als zelfstandige in economisch zwaar weer denk ik een enkele keer: waar ben ik aan begonnen? Dan is het goed om af en toe iets relativerends te zien.
"So you thought your job was tough!?"
http://www.youtube.com/watch?v=V4IFYWkmwfk
All the best, Marcel
Als zelfstandige in economisch zwaar weer denk ik een enkele keer: waar ben ik aan begonnen? Dan is het goed om af en toe iets relativerends te zien.
"So you thought your job was tough!?"
http://www.youtube.com/watch?v=V4IFYWkmwfk
All the best, Marcel
maandag 28 juni 2010
Opleiding afgerond!
Een belangrijke mijlpaal! Deze maand heb ik mijn 3-jarige opleiding bij Phoenix Opleidingen in Utrecht afgerond. Een fantastische opleiding, die me als mens meer rust en stevigheid heeft gegeven, en als trainer/coach de mogelijkheid om nog meer persoonsgericht te kunnen begeleiden. Een absolute aanrader, ook al omdat het programma aandacht besteedt aan hoofd, hart én handen.
3e nieuwsbrief juni 2010
De derde nieuwsbrief is uit. Over echt kiezen voor wat je wilt. Hoe je dat doet, en vooral over manieren waarop je het jezelf daarbij moeilijk kunt maken. (Je kan je nog steeds aanmelden via www.marcelfuchs.nl/contact.htm).
Ik ben er trots op.
Ik ben er trots op.
woensdag 28 april 2010
2e nieuwsbrief april 2010
Vandaag mijn tweede nieuwsbrief verstuurd! Met een artikel waarin ik vraagtekens zet bij het idee dat 'creatief' en out-of-the-box denken de manier is om betere resultaten te creëren. En ideeën en tips geef wat je dan wel kan doen.
Als je hem hebt gelezen, dan ben ik benieuwd naar je reactie. Als je hem nog niet ontvangt: via www.marcelfuchs.nl/contact.htm kan je je aanmelden.
Als je hem hebt gelezen, dan ben ik benieuwd naar je reactie. Als je hem nog niet ontvangt: via www.marcelfuchs.nl/contact.htm kan je je aanmelden.
Start van mijn weblog!
Mijn eerste bericht op mijn eigen blog. Leuk om dit ook te doen!
Ik wil op deze blog graag dingen vertellen over wat ik zelf doe, over wat me raakt of aanspreekt, en over mijn bedrijf 'Marcel Fuchs, training en coaching' (www.marcelfuchs.nl). En lezers graag uitnodigen tot reacties, bijvoorbeeld op mijn nieuwsbrieven.
Ik hoop op veel mooie blog-ontmoetingen.
Ik wil op deze blog graag dingen vertellen over wat ik zelf doe, over wat me raakt of aanspreekt, en over mijn bedrijf 'Marcel Fuchs, training en coaching' (www.marcelfuchs.nl). En lezers graag uitnodigen tot reacties, bijvoorbeeld op mijn nieuwsbrieven.
Ik hoop op veel mooie blog-ontmoetingen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
