Ik ben geen fan van het huidige kabinet, maar afgelopen week wilde ik beroepshalve wel even de vlieg op de muur van het Catshuis zijn. Het 'weglopen' van Geert Wilders is soms uitgelegd als een manier om zijn latere handtekening onder het akkoord makkelijker aan zijn achterban te verkopen. Best mogelijk.
Maar misschien was het ook wel gewoon een spelletje Chicken, zoals dat vaker bij onderhandelingen voorkomt.
Bij Chicken gaan twee partijen een spannende uitdaging aan, waarbij degene die het eerste opgeeft een 'chicken' (wij zeiden als kinderen: 'bange schijtert') is. In een voorbeeld uit de film Rebel Without A Cause doen twee jongens wie het verst in een auto naar een ravijn durft te rijden zonder te stoppen.
Slimme onderhandelaars houden altijd in gedachte wat hun beste alternatief is wanneer de onderhandelingen mislukken. Men noemt dit je BAZO, je Beste Alternatief Zonder Overeenkomst, en een bekend principe bij (coalitie)onderhandelingen is dat meestal niet degene met de grootste mond of de beste argumenten het grootste deel van de koek krijgt, maar degene met de betere BAZO, die dus bijvoorbeeld makkelijker kan zeggen: 'Oké, als het zo moet, dan maar nieuwe verkiezingen."
Het wordt lastig wanneer beide partijen de ander willen laten geloven dat zij de beste BAZO hebben. In dat geval kan het machtsspel uitlopen op een echt partijtje Chicken, waarbij de dialoog enigszins versimpeld kan worden weergegeven als:
'Ik hou ermee op hoor.'
'Nou, ga maar als je dat wilt.'
'Ik ga echt hoor.'
'Nou ga dan.'
waarbij beide partijen hopen dat de ander zal inbinden.
Het blijft speculeren of dit echt gebeurd is. Maar als het zo is zullen we straks aan het akkoord kunnen zien wie er het langst in de auto is blijven zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten